MuurRock Trophy 2005
Finalisten |
|||||
|
||||
Goed, de kwaliteit van de demo's was niet zo van belang maar hier stonden
we toch even perplex. Alhoewel erg poppy klinkt dit als de beesten en toen we achteraf de bio in handen kregen en de gemiddelde
leeftijd van de groepsleden zagen : petje af. Fingers crossed maar wanneer ze dit live ook nog waarmaken ...
Oostende, stad van Ensor, Arno en verblijfplaats van Herr Seele; een melting
pot van talent dus waar lucy loes zeker niet mag ontbreken. En Ostend Powers. Snijdende (metal)gitaren, heerlijke drums en
een scratcher die voor de nodige tegendruk zorgt. Een explosief crossover-geheel.
Deze pletwals moet je een aantal keer beluisteren voor je echt mee bent.
Als eerste indruk een frontale aanval op al je zintuigen maar na enkele luisterbeurten valt op hoe goed en strak dit in mekaar
zit. Een bombardement toch wel : Geraardsbergen, shock and awe.
De muziek van deze groep kabbelt haast onopgemerkt
voorbij en dat maakt ze net zo interessant. Pop-rock op niveau met prachtig opgebouwde songs en een bij momenten intrigerend
stemgeluid. Heel klein beetje XTC (de groep, niet de drug) met nog meer af en toe randje Radiohead. Niet in één hokje te proppen
...
De helft afkomstig van Gent, de andere helft uit Geraardsbergen ... het
heeft toch wat meegespeeld in de selectie. Eerlijk is eerlijk. Want dit klinkt zo jong, puberaal en onaf maar toch heeft dit
nummer iets ongewoon aanstekelijks ... Het is een gok, maar we gaan er voor ! Ook al vanwege de sympathieke 4-track.
Ze zetten ons op een misleidend spoor met een hoempapa-intro
maar daarna is dit één brok energie met een zwaar stoner-gehalte maar vooral heel goed gedaan. Eén van de betere inzendingen
in dit genre dit jaar. Als ze nu live die onverantwoord lange midden-break enkel nog willen invullen met wat verantwoord naakt
...
Duidelijke stoner-rock. Strak gespeeld, groovy drums,
fijne zang en af en toe een leuke break die niet eindeloos lang duurt of de muziek naar oncontroleerbare afgronden duwt. Waar
halen we dat nu weer? Geen idee, waarschijnlijk nog de alcohol van gisteren. Komen zien deze band!!
Deze mengelmoes mocht niet ontbreken in onze selectie. Snijdende gitaren, folky-invloeden
en hier en daar een vleugje urban. Fairies zweven voorbij op vioolklanken terwijl trollen de bassen in bedwang houden. U snapt
er niets van? Wij zelf ook niet. Vreemd taaltje, die Alughana's.
Aan deze hoefden we niet te twijfelen; dit was ons ding. Een vette
gitaarrif, geen onnodig lange intro's en gewoon doen wat moet gedaan worden: lekker keet
schoppen door middel van stevige rock met een bluesy randje. Basic en toch weer niet; voorspelbaar en toch nog verrassend
uit de hoek komen. Mooi zo !!
Ze zijn ieder jaar zeldzaam, de surf-inzendingen maar dit jaar willen we ze jullie
niet onthouden. Tarantino, lekker licht gebronsde lichamen, een sombrero en massa's zweet in een broeierig hete keet. Als
het wat meezit moeten deze ritmes en riffs jullie tot een eerste hoogtepunt brengen. En hopelijk u niet alleen. |
||||